Tim Kroesbergen:
Welkom bij Inclusiecast Arnhem, de podcast van het Apcg, het Arnhems platform chronisch zieken en gehandicapten, waarin we het gaan hebben over toegankelijkheid en inclusie. Met deze podcast willen we jullie kennis verbreden over waar mensen met een beperking in Arnhem zoal mee te maken hebben. Dit is ook waar het Apcg zich voor inzet. Maandelijks zal er een aflevering online komen die op de bekende podcast plekken te vinden is.
In deze aflevering zitten Rachel Lourens, zij is kledingontwerpster bij SeeFeel, en ook is hier Marjolein van den Broek, voorzitter van het Apcg, en ook draagt zij met een grote glimlach kleding van SeeFeel. Om met jou te beginnen, Rachel, kun je jezelf even voorstellen?
Rachel Lourens: Ik ben Rachel Lourens, ik woon in Arnhem, nu net twee maanden en daar heb ik ook mijn atelier en ik maak inderdaad kleding. Ik maak kleding voor mensen met een visuele beperking, dus kleding met bepaalde details die ervoor zorgen dat mensen met een visuele beperking eigenlijk zelfstandig kleding kunnen uitzoeken en dat doe ik nu twee jaar ongeveer, ietsjes langer en ben dat gestart na mijn afstuderen. Ik heb textiel gestudeerd en toen dacht ik: ik wil graag ontwerper worden en zo ben ik er eigenlijk ingerold.
Tim Kroesbergen:
Je studeerde, je wilde ontwerper worden, en hoe kwam je dan bij mensen met een visuele beperking terecht?
Rachel Lourens: Ik wou heel graag een collectie maken met een bepaalde betekenis. Dus niet alleen maar gewoon kleren maken omdat het leuk is. Er is al zoveel overproductie en er zijn al zoveel merken en er is al zoveel teveel dus ik dacht, als ik dan ontwerper word, dan moet ik wel iets toevoegen aan de maatschappij, aan de wereld en het helpen van een doelgroep, dat vind ik heel belangrijk.
En toen ben ik eigenlijk op onderzoek uitgegaan van nou ja, welke initiatieven zijn er al om mensen met een beperking te helpen? Er zijn bijvoorbeeld een aantal initiatieven die kleding maken voor mensen in een rolstoel, dus kleding aangepast op de zittende houding, dat had ik inderdaad gezien dus dat was heel gaaf. En ik dacht: ik hou zelf heel erg van texturen dus voelen aan stoffen en ik ga altijd aan van stofjes die een bepaalde textuur hebben.
Toen dacht ik: goh, zouden mensen met een visuele beperking daar niet wat aan kunnen hebben als je extra texturen toevoegt in een stof of in een kledingstuk? En toen ben ik eigenlijk gewoon onderzoek gaan doen, heel veel mensen gesproken hierover, wat vind je nu lastig bij het uitzoeken van kleding in de winkel of thuis? En waar zou je mee geholpen kunnen zijn? En daar heb ik een collectie op gemaakt eigenlijk.
Tim Kroesbergen: Inmiddels ben je daar al wel even mee bezig.
Rachel Lourens: Ja, nu twee en een half jaar ongeveer.
Tim Kroesbergen: Marjolein, jij bent ook met Rachel in aanraking gekomen, weet je nog hoe dat gegaan is?
Marjolein van den Broek: Ja, ik was in april in het atelier van Rachel, ik wist niet zo goed wat ik kon verwachten, maar ik was wel heel erg benieuwd. En ik weet nog dat ik aan de kleding mocht voelen en ik werd gelijk echt helemaal blij. Ik was vanaf mijn geboorte slechtziend en bijna acht jaar geleden werd ik helemaal blind.
Ik vond het altijd leuk om in kledingwinkels te lopen en ook een beetje rond te kijken, vooral naar de kleuren en dan ging ik dingen uit het rek pakken en voelen. Sinds ik blind was geworden lukte me dat niet meer, dat vond ik ook echt wel heel erg moeilijk, want ik zie niks. Dus als ik door een winkel loop kan ik niet zien wat ik leuk vind.
Ik heb gelukkig wel lieve mensen om me heen die me daarbij hielpen en ik vond het steeds leuker ook om kleding te kopen met een leuk kantje, een leuk knoopje, leuke voelbare details. Dus mijn man, mijn moeder, mijn dochter en mijn zus, die keken daar ook al wel bij mee en ik heb dus op die manier ook wel echt leuke kleding.
Maar nu kwam ik dus bij Rachel en ik voelde aan haar kleding en ineens, ik weet het nog heel goed, ik voelde een spijkerjasje met wol aan de mouw en aan de onderkant en ik hou sowieso heel erg van spijkerjasjes en spijkerstof maar juist met die wol maakte het extra bijzonder. Ik weet nog dat ik dat uit het rek pakte en dacht: wow, dit vind ik echt mooi en zo fijn dat ik dat ineens zelf weer kon doen. Ik werd ook helemaal hebberig van Rachel d’r kleding, want het is gewoon echt supermooi.
Tim Kroesbergen:
We zitten hier met zijn drieën te lachen, omdat het zo’n mooi verhaal is en dat moet jou ook wel wat hebben gedaan Rachel.
Rachel Lourens: Ja, het was voor mij ook heel spannend, want zij kwam voor het eerst natuurlijk dan in mijn atelier, had ik dat gezegd Marjolein: je moet wel eerlijk zijn?
Marjolein van den Broek: Ja, klopt ja.
Rachel Lourens: Want ik dacht: als het niemand is dan is het niemand, daar moet je ook gewoon eerlijk in zijn, maar zij ging ook echt direct stralen. Ik dacht: oh dat is heel mooi! Dat mensen echt blij worden van de dingen die ze voelen, dan denk ik: oké, daar doe ik het voor.
Tim Kroesbergen:
Heel, heel erg mooi.
Rachel Lourens: Ja.
Tim Kroesbergen:
Je werkt dus ook heel erg veel met duurzame stoffen?
Rachel Lourens:Ja.
Tim Kroesbergen:
En ook productiemethoden misschien ?
Rachel Lourens: Ja, de stoffen die ik uitkies, ik gebruik sowieso geen synthetische materialen, is minder duurzaam, maar draagt ook minder fijn. Dus ik maak voornamelijk gebruik van sowieso zachte stoffen die fijn tegen de huid voelen.
Voor mensen ook die wat wat sensitiever zijn is het fijner als je wat zachtere stoffen hebt en de stoffen zijn allemaal natuurlijk. Dus ik kijk dan ook of het productieproces van de stoffen die ik kies, of die dan ook duurzamer zijn dan de conventionele methodes.
Het maken van de kleding gebeurt ook allemaal in Nederland dus dat wordt allemaal gedaan onder goeie arbeidsomstandigheden. Ik ben daar ook geweest dus ik kon ook zien dat het inderdaad goed gebeurt.
De prototypes en zo maak ik allemaal zelf in mijn eigen atelier en als ik voorraad laat maken dan gebeurt dat in een atelier in Groningen. Daar werken mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt dus dat vind ik ook heel belangrijk dat die dan ook werk hebben van mijn productie.
Tim Kroesbergen: Heel erg mooi, om te horen.
Rachel Lourens: Ik vind dat ook wel belangrijk hoor, want ik heb in mijn studie heel veel meegekregen van duurzaamheid en wat er allemaal fout gaat in de mode-industrie dus als je dan een eigen kledingmerk begint, dan kun je haast niet anders dan daar iets mee doen, want anders dan kan ik ’s nachts niet slapen. ‘
Tim Kroesbergen: Ja, precies dat is een hele mooie.
Marjolein, als je kijkt naar het kleding shoppen van voor dat je Rachel kende, waar liep je toen het meest tegenaan?
Marjolein van den Broek: Nou eigenlijk dus vooral dat ik wel iets uit het kledingrek kan pakken, maar echt totaal niet weet wat het is. Dus hoe ga je dat doen? Hoe ga je weten wat je leuk vindt in een winkel?
Ja, en nu bij haar kledingrek deed ik dat echt op gevoel en wat ook heel erg mooi is, Rachel, die heeft ook in braille als ik het goed zeg, de maat en de kleur staan. Dan ben ik zelf niet zo heel erg goed in braille maar ik vind wel echt dat dat dus is dat je zelf kan lezen wat voor kleur iets heeft, welke maat het is.
Ja, dat is wel heel erg prettig en er zit ook een kaart bij met een qr-code die kan je scannen en dan omschrijft die ook het kledingstuk voor jou. En dat zijn natuurlijk hele handige hulpmiddelen om toch een zelfstandige shop ervaring te kunnen hebben.
Rachel Lourens: Ja, dat is inderdaad het doel.
Tim Kroesbergen: Ik denk dat je daar iets heel belangrijks zegt Marjolein, omdat het inderdaad heel veel zelfstandigheid en vrijheid geeft.
Rachel Lourens: Voor heel veel vrouwen, waarschijnlijk ook mannen, maar voornamelijk vrouwen, is shoppen natuurlijk een uitje en iets wat leuk zou moeten zijn. Ik denk voor heel veel vrouwen die blind zijn, dat het meer energie kost dan dat het een leuke ervaring is en ik probeer dat ook een beetje terug te geven.
Maar het is ook natuurlijk die zelfstandigheid bij het kleding uitzoeken thuis, dus dat je eigenlijk direct kunt voelen, wat voor kledingstuk het is en dat je niet je kledingstukken bijvoorbeeld verkeerd om aandoet, dus gewoon kleine detailtjes. Ik zeg altijd mijn kleding is voor iedereen, dus het is met de details die het makkelijker maken voor mensen die blind zijn. Maar in principe is de kleding gewoon voor iedereen.
Marjolein van den Broek: Dat vind ik heel mooi wat je zei, dat is dus echt heel inclusief. Er is meer aandacht en meer liefde aan besteed en goed over nagedacht.
En wat jij net aangeeft daar heb ik zelf ook heel veel plezier van, dat je kan voelen wat de voor- en achterkant is.
Ik heb ooit op een belangrijke presentatie gestaan en naderhand kwam ik er achter dat mijn shirt verkeerd aan zat. Volgens mij heeft niemand het gezien of ze hebben het niet gezegd. Het was misschien ook niet heel opvallend, maar ja, dat zit je dan toch niet lekker. Dus dat soort dingen zijn heel belangrijk.
Rachel Lourens: Ja, het zijn maar kleine dingetjes. Vaak als je zegt: het is aangepaste kleding of het is functionele kleding, dan denken mensen vaak aan iets oubolligs of iets saais. Terwijl je met een aantal kleine details toch al een heel groot verschil kan maken. En dan hoef je niet eens in te leveren op hoe mooi een kledingstuk er uit ziet.
Tim Kroesbergen: Precies ja, ik merk dat zelf ook met mijn schoenen bijvoorbeeld. Ik heb een orthopedische schoenmaker waar ik schoenen laat maken en vroeger had je echt de typische orthopedische schoen. Die zag er heel hoekig en oubollig uit. En ik prijs me gelukkig dat ik nu iemand heb die echt aan mij vraagt: “Tim, wat vind je mooi, ik draag prints aan van internet, dan kan je kijken wat je mooi vindt en dan gaan we dat op basis daarvan maken.” Dat is echt zo’n verschil.
Rachel Lourens: Ja en ik vind dat ook eigenlijk zo vreemd, dat dat nog heel veel zit, ook bijvoorbeeld in de rolstoel wereld, dat een rolstoeljas, dat is dan heel snel oubollig of saaie kleuren terwijl ik denk: waarom moet alles wat functioneel is er niet uitzien?
Je kunt toch met dezelfde materialen iets moois maken. Dus dat is ook een beetje wat ik probeer te zeggen tegen iedereen. Kijk, het is inclusief maar het is ook gewoon mooi en draagbaar.
Tim Kroesbergen: Je bent nou naar Arnhem verhuisd, heeft dat ook nog iets te maken met naar de doelgroep verhuizen of staat dat er los van?
Rachel Lourens: Nee, het was nu meer dat ik samen gingen wonen met mijn vriend en dat we hier dus zijn terechtgekomen. Maar het is sowieso een mooie stad en ik zit er lekker op m’n plek. Maar we zijn er nog maar een maand, dus dat is nog een beetje uitzoeken waar ik de doelgroep kan ontmoeten.
Tim Kroesbergen: Heb je nu een atelier of ook een soort winkeltje?
Rachel Lourens: Nee, ik heb een atelier, daar kun je ook kleding kopen als je dat wil en ik ga ook vaak met de collectie langs mensen. Dus als mensen zeggen, ik ben geïnteresseerd in de kleding, maar ik kan niet naar je toekomen, dan pak ik gewoon alles in de auto en dan rij ik het hele land door om langs mensen te gaan. En dat vind ik ook heel leuk, want dan heb je toch meer persoonlijk contact. Je komt bij mensen thuis en mensen zijn meer op hun gemak. Dus dat vind ik ook heel leuk.
Tim Kroesbergen: Als je zegt: het hele land door dan is er dus wel in allerlei hoeken van Nederland vraag naar.
Rachel Lourens: Ja, het is natuurlijk ook heel veel mond tot mond, dus mensen zeggen dan tegen elkaar: oh heb je van haar gehoord? Of via via kom je dan weer iemand ergens tegen en mensen zoeken dan contact van goh, kun je eens een keer langskomen of mag ik een keer langskomen.
Dat vind ik heel leuk en ik kom heel graag in gesprek met mensen, ook om te kijken naar: wat kan ik verbeteren? Of is er iets aan mijn kleding wat jij mist, dan kan ik het ontwikkelen. Dus dat is ook heel belangrijk om op die manier in contact te blijven met de doelgroep.
Marjolein van den Broek: Rachel, jij vertelde net dat jouw atelier hier in Arnhem zit. Ik ben heel erg benieuwd waar het dan zit.
Rachel Lourens: In Arnhem zit ik in de wijk Geitenkamp in het noordoosten van Arnhem, aan de Sperwerstraat 97. Dat is een eigenlijk een soort combinatiegebouw met allemaal verschillende kunstenaars en creatievelingen eigenlijk en daar heb ik mijn plekje gevonden. Er zit ook een leuke moestuin bij, het is echt een hele leuke, creatieve, gezellige plek waar ik nu mijn kleding mag gaan ontwerpen.
Marjolein van den Broek: Supermooi!
Tim Kroesbergen: Klinkt heel goed en ook toegankelijk, neem ik aan.
Rachel Lourens: Nou, dat is iets minder, jammer genoeg, dus er zijn wel trappen, dat vond ik dan wat minder. Maar ja, dan moeten we maar mensen tillen naar boven.
Tim Kroesbergen: Je komt ook bij mensen thuis.
Rachel Lourens: Zeker.
Tim Kroesbergen: Dat heft elkaar weer op in die zin.
Rachel Lourens: Ja precies, haha.
Tim Kroesbergen: Wat ik dan ook nog hoorde, was dat je andere ondernemers ook helpt om meer inclusiever te zijn. Kun je daar iets over delen?
Rachel Lourens: Ja, ik ben een dienst aan het ontwikkelen om kledingwinkels te helpen, om toegankelijker te worden voor mensen met een beperking. En dan gaat het over allemaal soorten beperkingen. Dus dat is dan niet alleen maar voor mensen die blind zijn. Dan moet je denken aan het een advies geven aan de winkel, om mensen echt ook bewust te maken van hoe is het om met een beperking door jouw winkel te gaan. Dus hoe is het bijvoorbeeld om blind door jouw winkel te gaan. Hoe is het om, bijvoorbeeld in een rolstoel, door je winkel te gaan.
Dus winkeleigenaren te laten zien, door middel van dat ze zelf in een rolstoel door hun winkel gaan, dat ze echt kunnen ervaren, hoe is dat en welke aanpassingen kan ik in mijn winkel doen om dit toegankelijk te maken, dat iedereen hier fijn kan shoppen en daar ga ik dan advies in geven. En dan de ondernemer te helpen met de aanpassingen te doen.
Tim Kroesbergen: Dat klinkt heel mooi, en als ik dan naar Marjolein kijk, dan denk ik dat het ook wel heel nodig is.
Marjolein van den Broek: Ja, het is zeker heel erg nodig en juist heel belangrijk dat iedereen plezier kan hebben bij het shoppen.
Tim Kroesbergen: Precies. Als we dan tenslotte kijken naar de toekomst. Om met jou te beginnen Rachel: wat zie jij voor SeeFeel in de toekomst gebeuren, waar wil je naartoe?
Rachel Lourens: Ik wil dat alle kledingwinkels, alle winkels toegankelijk worden. Dus ik wil eigenlijk een beetje hetzelfde als hoe dat ging met duurzaamheid, dat het eerst een beetje een geitenwollensokkenverhaal was en niemand wilde daar wat mee.
Op een gegeven moment is dat zo gegroeid dat je nu als ondernemer eigenlijk niet meer, níet iets kan doen met duurzaamheid. Ik wil eigenlijk dat dat met toegankelijkheid en inclusiviteit ook gaat gebeuren, want nu zie je heel erg dat er veel inclusiviteit is op het gebied van body positivity, maar je ziet het nog niet zo heel veel op het gebied van mensen met een beperking. Die zie je niet zo snel in het reclamebeeld terug. Daar wordt niet aan gedacht bij de inrichting van een winkel en ik wil heel graag daar heen dat we een toegankelijke samenleving gaan worden.
Tim Kroesbergen: Heel erg mooi. Dus ook die inclusiviteit en toegankelijkheid, zowel de letterlijke toegankelijkheid van de winkel alsook de toegankelijkheid van de collectie.
Rachel Lourens: Exact, ja, dus eigenlijk uit en thuis toegankelijk.
Tim Kroesbergen: Mooi gezegd. Heb jij daar nog iets aan toe te voegen, Marjolein?
Marjolein van den Broek: Nee, ik vind het eigenlijk vooral erg belangrijk dat iedereen Rachel’s kleding gaat ontdekken en ook haar ideeën natuurlijk.
Tim Kroesbergen: Ja, want je vertelde net van: ik was op een evenement en die kleding die ik aan had, die zat niet helemaal goed, maar je had ook nog een heel mooi ander verhaal.
Marjolein van den Broek: Ja, nou, dat was heel erg leuk. Dat was eigenlijk nadat ik dus Rachel had ontmoet en kennis had gemaakt met haar kleding, lekker aan de kleding had mogen voelen. Ik was bij een evenement van Bartimeus, dat is een organisatie onder andere voor mensen met een visuele beperking Die hadden een groot evenement en ik mocht dat openen met mijn verhaal. Over het hele proces van blind worden, hoe dat is gegaan. Met een lach en een traan mocht ik dat delen met het publiek en dat vond ik wel een hele eer.
En toen mocht ik dus een kledingstuk van Rachel lenen. Dat wilde ik ook met liefde doen, want ik dacht ook van: nou, hoe meer bekendheid hoe beter. Maar ik vond het ook een eer dat ik het mocht dragen en dat was een mosterdgele top met wijd uitlopende mouwen die je ook heel mooi kon voelen. En het was heel mooi, want ik werd ook opgemaakt, m’n haar werd gedaan, ik voelde me echt net een ster.
Er was ook een heel lichtplan omheen gemaakt en ik heb zoveel complimenten ook gekregen over het hele verhaal en alles, maar vooral ook over de top van Rachel.
Het was zo mooi, ze zeiden het leek in het licht soms echt wel goud en ik stond er helemaal te stralen en het paste er helemaal bij. Ja, dat vond ik echt fantastisch. En mooi om te noemen mijn droomjasje, het spijkerjasje, waar ik eerder over vertelde, heb ik cadeau gekregen van het Bartimeusfonds voor mijn optreden daar.
Ik zei ik wil er geen geld voor, ik doe het met liefde, vrijwillig, ik vind het een eer dat ik dit mag doen En toen heb ik dat jasje gekregen en iets mooiers hadden ze me niet kunnen geven.
Rachel Lourens: Heel gaaf.
Tim Kroesbergen: Dat lijkt me eigenlijk een heel mooi einde van deze podcast. Dan wil ik iedereen bedanken voor het luisteren naar deze aflevering van Inclusiecast Arnhem. Je kan ons vinden op verschillende podcast platformen.
Daarnaast is dit de laatste aflevering van Inclusiecast Arnhem.