Interview: ‘Een prikkelarme woning vinden is lastig’
Mariska van Dasselaar (36) uit Arnhem werkt als ervaringsdeskundige bij MEE Gelderse Poort. Ze heeft autisme, hooggevoeligheid en een angststoornis. Ze beheert de sociale media van het project Ervaar MEE. Op de wekelijkse inloop biedt ze een luisterend oor, geeft ze tips en verwijst ze door naar hulp of lotgenotencontacten.
‘Door mijn autisme heb ik een grote prikkelgevoeligheid en ben ik heel gevoelig voor geluiden, van buren of van buiten. Het zoeken van een geschikte woning was heel lastig. Ik had voor mijn huidige woning een urgentie, omdat ik door omstandigheden mijn vorige huis moest verkopen. Meestal verwijst de woningcorporatie je dan naar een studentenkamer, maar met mijn autisme was dat geen optie. Zo’n medische urgentie is een groot voordeel, alleen is het lastige dat je die kwijtraakt als je op een woning reageert en die vervolgens weigert. Dat gaf veel keuzestress.
Gehorigheid
Sociale huurwoningen binnen mijn budget zijn vaak oud en gehorig. Je krijgt als woningzoekende weinig informatie over de woningen die te huur zijn. Ik dacht: laat ik een eengezinswoning nemen, dan heb ik geen buren boven of onder me. Maar het is een jarenvijftigwoning en die is heel gehorig. Ik hoor mijn buren hoesten, praten en door hun woonkamer lopen.
Eén van mijn buren draait graag muziek, ook ’s avonds. Door gesprekken heb ik met haar hierover afspraken kunnen maken. Ik heb best vaak voor haar deur gestaan, wat ik verschrikkelijk eng vond. In het begin stond ik te trillen op mijn benen. Uiteindelijk kreeg ik meer het gevoel dat ik in mijn recht stond en kon ik vanuit mijn kracht rustig met haar praten. De buurvrouw veranderde haar gedrag overigens pas echt toen een andere buurvrouw er ook wat van zei.
Speciale woningen
Het liefst zou ik hebben dat er speciale woningen zijn voor mensen met prikkelgevoeligheid. Of voor mensen die autisme hebben en zelfstandig kunnen wonen. Zodat je met gelijkgestemden op een rij woont en bijvoorbeeld ook bijeenkomsten kunt organiseren waar je makkelijk met elkaar in gesprek komt. Het liefst nieuwbouw, zodat geluiden minder doorklinken, of andere woningen die goed geïsoleerd zijn. Voor zo’n woning zou je dan een indicatie moeten hebben.
Ik zou het ook fijn vinden als de woningcorporatie een traject heeft voor mensen met een psychische kwetsbaarheid. Voor mensen met autisme is het heel lastig om keuzes te maken. En ook om de woningcorporatie te bellen voor informatie over een woning. Veel mensen durven daarom bijna niet op woningen te reageren. Het zou veel keuzestress kunnen schelen als iemand een gesprek met je voert over je woonwensen en helpt bepalen welke woningen voor jou wel en niet geschikt zijn. Er is vaak wel hulp voor mensen met een lichamelijke beperking, maar niet voor mensen met een psychische kwetsbaarheid. Terwijl die het soms heel moeilijk hebben.’