Deze keer was er geen nieuwsbrief aan het einde van november, want we zijn even stil.
Stil van het plotselinge overlijden van onze collega Karen Verholt.
Karen was degene die elke maand met zorg de eindredactie van de nieuwsbrief deed.
Daarom sturen we deze keer geen gewone nieuwsbrief maar delen we herinneringen aan Karen.
Maandag 20 november overleed plotseling onze collega Karen.
Bij ons heerst vooral ongeloof dat we nu opeens zonder haar verder moeten, maar ook vele mooie herinneringen komen naar boven.
Het werk voor het Apcg was heel belangrijk voor Karen. Ze deed het vanuit haar hart, met een ongekende betrokkenheid bij waar het Apcg voor staat, een samenleving waarin iedereen mee kan doen, ongeacht beperking of chronische ziekte.
Andersom was Karen ook van onschatbare waarde voor het Apcg.
In het voorjaar van 2006 kwam ze bij ons binnen. Ze was bekend met
emancipatiebewegingen; tijdens haar studie had ze zich verdiept in de vrouwenbeweging. Maar belangenbehartiging van mensen met een beperking was nieuw voor haar.
Bijna 18 jaar was ze onze beleidsmedewerker, en daarmee bouwde ze een enorme kennis op die nu door velen wordt geroemd en bewonderd.
Karen kon zich vastbijten in onderwerpen, dossiers doorspitten, en mensen het hemd van het lijf vragen om zaken helder te krijgen.
En als wij weer eens op het laatste moment te horen kregen dat een belangrijk onderwerp in het college of de raad behandeld zou worden, deed ze haar uiterste best zich toch nog zo goed mogelijk voor te bereiden.
Wij zullen haar telefoontjes missen, als ze vlak voor een raadsvergadering nog even belde om de feiten te checken. Want ze was heel precies op de feiten en bereidde zich ondanks haar enorme kennis altijd heel goed voor.
Regelmatig zien wij stukken van/ voor de gemeenteraad, waarin de feiten niet helemaal kloppen, of belangrijke nuances worden weggelaten.
Dan kwam bij Karen het stoom uit de oren.
En hoewel het Apcg formeel de belangenbehartiger is voor het collectief, en niet voor de problemen van individuen, was Karen ook altijd heel betrokken bij de mensen zelf.
Ze belde nooit alleen om iets te halen, maar deed ook haar uiterste best om te zorgen dat mensen de juiste dingen wisten of de juiste ondersteuning kregen.
Ze deed wat binnen haar bereik lag om de ander verder te helpen.
Lieve Karen,
We gaan je betrokkenheid, tomeloze inzet en enorme kennis ontzettend missen!
Bijna 18 jaar heb jij je ingezet voor gelijke rechten voor mensen met een beperking.
Strijdbaar, met een groot gevoel voor rechtvaardigheid en een hart van goud.
Wij zetten de strijd voort met jou in gedachten.
In onze herinnering blijf je bij ons ❤